Ik hoorde vroeger heel wat wonderlijke verhalen van andere christenen. Spectaculaire gebedsverhoringen, genezingen, claims van bovennatuurlijke interacties van god, verhalen van mensen die een financiële nood hadden die plots tot op de cent werd ingelost, …
Ik heb geleerd dat mensen niet altijd de volledige waarheid vertellen. Niet dat ze daarom bewust liegen, maar dikwijls is het wel zo dat iedereen een beetje ziet wat hij wil zien en vertelt wat hij wil vertellen. Overdrijven is eigen aan de mens.

Mijn eerdere verhaal betreffende de financiële steun (voor onze zendingsreizen) die we dachten te ervaren is een mooi voorbeeld.
Als ik dat verhaal vroeger vertelde, dan maakten mensen heel snel de conclusie dat god daar op een bovennatuurlijke manier voorzien heeft, omdat ik door mijn eigen overtuiging dat deel ook belichtte. De analyse die ik eerder maakte toont dat echter absoluut niet aan.

Propaganda is een heel krachtig wapen. Er zijn sprekers bij ons in de kerk gekomen die op hun affiche voor hun avond een “miracle night” aankondigden. Ik ben op dergelijke avonden geweest en heb daar echter geen wonderen gezien.
Toch weet ik dat er mensen zijn die over deze avonden spreken alsof er verschillende wonderlijke dingen gebeurd zijn. Dat is echter niet zo. Toch is dit wat sommige mensen ervan gemaakt hebben.

Het lijkt me wijs om verhalen van anderen niet zomaar aan te nemen en zelf wat kritisch te zijn. Ik herinner mij een predikant die tijdens zijn preek zei dat er weinig zaken zijn die zo historisch bewezen zijn als de opstanding van Jezus.
Toevallig was ik in die periode op onderzoek uit en uit de info die ik toen terugvond bleek dat er heel weinig bewijs is, om niet te zeggen geen, voor de opstanding van Jezus.
Ik weet uiteraard dat die info ook gekleurd kan zijn.
Maar wat zegt mijn gezond verstand? Lijkt het mij logisch dat de claim dat Jezus 2000 jaar geleden uit de dood opgestaan is onomstotelijk bewezen is? Nee toch?
Heel wat christenen zullen die uitspraak uit die preek echter zomaar voor waar aangenomen hebben, vandaar dat ik spreek van christelijke naïviteit.
Het is niet omdat een leider of een predikant iets zegt of beweert, dat dat ook waar is.

Als ik nu terugkijk op mijn leven als christen, dan moet ik toegeven dat ikzelf ook veel te vaak naïef ben geweest. Ik heb veel te vaak dingen die iemand vertelde aangenomen, zonder ook maar een klein beetje kritisch te zijn, of zonder enige vorm van onderzoek.