Ik vertel het onderstaande dikwijls aan mensen waarmee ik van gedachten wissel.
Ik weet dat mijn zoektocht naar waarheid oprecht en eerlijk is. Het is zo dat ik, in die zoektocht, rede en ratio als de belangrijkste tools hanteer.
Het zou voor mij veel gemakkelijker geweest zijn om mijn leven als christen verder te leven zoals ik dat altijd al gedaan had. Ik had liever gehad dat het christelijke verhaal wel waar was. Alles zou dan weer in zijn plooi gevallen zijn voor mij. Dat zou de gemakkelijkste oplossing geweest zijn. Er zou geen angst geweest zijn om alles te verliezen. Geen angst om alles waar mijn identiteit op gebaseerd was kwijt te spelen. Geen angst om in het onbekende te moeten stappen.

Om nog wat verder te duiden, het onderstaande.
Stel dat het christelijk geloof toch waar is. Stel dat er een dag is dat we allemaal voor god komen, zoals geschreven staat in de bijbel. Als god dan tegen mij zegt, “ik heb je nooit gekend”, dan zal mijn antwoord het volgende zijn. Ik heb oprecht gezocht, ik heb eerlijk over alles nagedacht met de tools die mij gegeven zijn (mijn hersenen) en ik heb eerlijke conclusies getrokken. Als ik gestraft moet worden omwille van mijn eerlijke en oprechte zoektocht, dan zij het zo. Met een dergelijke god zou ik zelfs niets te maken willen hebben.